• Dr. Halil Atılgan

Onun bahçe duvarı yokluklarla örüldü. Duvarın her taşında yokluk, harcında kara kaderin kumu çakılı vardı. Gün görmeden göçtü gitti bu dünyadan. Felekle kavgası hiç bitmedi. Ölürken de: Coşkun akan ırmaklarda değirmenim mi oldu. Tarlam yok, takımım yok. Dalım yok, budağım yok. Balım yok peteğim yok. Urbam yok, odunum yok. Yâr mı verdin. Mal mı verdin. Susadıkça kar mı verdin. Verdiğin hep belâ, dert, keder oldu. Eyyyy felek bundan sonra sana eyvallahım da yok. Benden alacağın da kalmadı. Canımı da alıyorsun. Daha nem kaldı ki. Bunca yıldır yokluklarla boğuştum. Züğürt doğdum, züğürt gidiyorum dedi, felekle kavgasını bitirdi. Hayatını “Nem’alacak felek benim” diyerek anlattı. Sonra döküldü kafiyeler. Kuş oldu dizelerine kondu.

Bir giyimlik şal mı verdi
Bir tutacak dal mı verdi
Tükenmeyen mal mı verdi
Nem’alacak felek benim

Dost yanında hatırım yok
Bir semersiz katırım yok
Dört direkli çadırım yok
Nem’alacak felek benim

Dedi boyun eğ hükmüme
Belâ verdi küme küme
Ferman okudu köküme
Nem’alacak felek benim

Ne değirmen ne taşım var
Ne devletli bir başım var
Ne de bir tek gardaşım var
Nem’alacak felek benim

Bir okkacık yağım mı var
Bir dönümcük bağım mı var
Bir derdime bin dert ular
Nem’alacak felek benim

Yandım yandım kar mı verdi
Ekşi tatlı nar mı verdi
Sarı saçlı yâr mı verdi
Nem’alacak felek benim

TEMİN ETME ADRESİ:
GÜLNAR YAYINLARI  – RAMAZAN SARITAŞ
TEL  0 532 37560 88